Διαλεκτική Σκέψη και διδασκαλία της Ελληνικής Γλώσσας ως δεύτερης ή ξένης γλώσσας

Κουδούνα Μ.: «Διαλεκτική Σκέψη και διδασκαλία της Ελληνικής Γλώσσας ως δεύτερης ή ξένης γλώσσας σε Πολυπολιτισμικές Κοινωνίες». Αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του ΕΛΛ.Ι.Ε.Π.ΕΚ στα Πρακτικά του 3ου Πανελληνίου Συνεδρίου με θέμα: «Κριτική, Δημιουργική, Διαλεκτική Σκέψη στην Εκπαίδευση – Θεωρία και Πράξη», που διοργάνωσε το Ελληνικό Ινστιτούτο Εφαρμοσμένης Παιδαγωγικής και Εκπαίδευσης, στις 13 και 14 Μαΐου 2005 στην Αθήνα. www.eliepek.gr, με ISSN: 1790-8574.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ: Στην εισήγηση παρουσιάζεται ο προβληματισμός για την ελληνική γλώσσα στον 21ο αιώνα. Ο απολογισμός το τί έγινε στη γλώσσα μας, τον αιώνα που έφυγε και τι προοπτικές ανοίγονται για την ελληνική στον αιώνα που διανύουμε ήδη, το ερώτημα πού βρίσκεται και πού βαδίζει η ελληνική γλώσσα; είναι ζήτημα υψίστης σημασίας.

Η έρευνα αποδεικνύει ότι τα τελευταία χρόνια παρουσιάζεται μια διαρκής αύξηση των ανθρώπων, που για διαφορετικούς λόγους ενδιαφέρονται να μάθουν Νέα Ελληνικά.

Από τη μια μεριά, ο μεγάλος αριθμός παλιννοστούντων που πραγματοποιήθηκε προς τη χώρα μας μετά τα ιστορικά γεγονότα του 1989, συνεπάγεται για αυτούς οξύτατο πρόβλημα κοινωνικής ένταξης και επαγγελματικής αποκατάστασης. Προϋπόθεση όμως για αυτά είναι η γνώση της ελληνικής γλώσσας, που σε αυτούς η διδασκαλία γίνεται στηριζόμενη στη μεθοδολογία ως δεύτερης ή ξένης γλώσσας. Η θέση της Ελλάδας ως μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ταυτόχρονα ως Βαλκανικής χώρας δημιουργεί νέες απαιτήσεις και νέες πολιτικές για το ρόλο και το μέλλον της ελληνικής γλώσσας. Οι απαιτήσεις αυτές συναρτώνται με τη γενικότερη ανάγκη προσαρμογής των κοινωνικών, οικονομικών και πολιτισμικών δομών της χώρας σε νέες μορφές και σκοπιμότητες επικοινωνίας, συνεργασίας και συνύπαρξης τόσο με το άμεσο όσο και με το ευρύτερο διεθνές περιβάλλον. Υπάρχει μια πραγματικότητα η οποία δεν αφήνει περιθώρια καθυστερήσεων για περίπλοκα στάδια πειραματισμών. Η έρευνα αποδεικνύει ότι οι αλλοδαποί αλλόφυλοι, αλλόθρησκοι συνάνθρωποί μας συνυπάρχουν μαζί μας και με τη σωστή διδασκαλία της ελληνικής σε αυτά τα άτομα θα πετύχουμε να αποκτήσουν επικοινωνιακά προσόντα και διαλεκτική σκέψη ώστε να ενταχθούν ευκολότερα στο κοινωνικό περιβάλλον. Από την άλλη μεριά, η ιστορία των Ελλήνων Ομογενών του Εξωτερικού είναι τόσο μακραίωνη όσο και εκείνη του Κέντρου, με αποτέλεσμα η αναγκαιότητα διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας σε λαούς όλου του κόσμου. Αλλά και στις χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπάρχει στενή αλληλεξάρτηση ανάμεσα στις εκπαιδευτικές πολιτικές, όπως διδασκαλίας ξένων γλωσσών κατάρτισης, επανεκπαίδευσης, δια βίου εκπαίδευσης, τηλεκπαίδευσης με τις πολιτικές οικονομίας, εργασίας και τις πολιτικές για την κοινωνική συνοχή και την καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού.

Θα βρείτε την εισήγηση εδώ.